Vliegen, dat doe ik toch zeker wel eens per jaar. Nu weet ik ook wel dat vliegen milieuvervuilend is en bijna een no-go wordt, maar ja, helaas is wel meer milieuvervuilend en ik wil zo af en toe toch wel wat van de wereld zien. Bovendien heb ik maar een beperkt aantal dagen per jaar vakantie en daar wil ik zo goed mogelijk gebruik van maken.
Weegt de reistijd naar het vliegveld, het daadwerkelijke vliegen en het aankomen op de plaats van bestemming niet op tegen andere manieren van vervoer, dan pak ik net zo lief de trein. Daar heb je over het algemeen meer beenruimte en geen bagage beperkingen. Bovendien ben je, zeker als je vroeg boekt, vaak goedkoper uit dan wanneer je met het vliegtuig reist.
Maar goed, West Canada dus. Dat was me net iets te ver met de boot en met de trein zou ik er ook niet komen, dus vliegen maar. Omdat we een kleine financiële meevaller hadden gehad, besloten we om Business Class te reizen. Qua lengte hoeft zoiets voor mij niet, want ik zit eigenlijk nooit klem in een vliegtuig, maar mijn reisgenoot is lang en vond het wel prettig om een keer relaxed te vliegen. Tja ach, en als het kan, dan is het ook wel een hele ervaring om mee te maken, vandaar deze review.
Dus daar gingen we. Jut en Jul als luxepaardjes in de KLM Business Class. Ik snap dat het voor frequent flyers misschien volkomen normaal is om Business Class te reizen, maar voor mij was het nieuw en ik zal het vermoedelijk ook niet zo vaak meer gaan doen, dus vandaar dit misschien enigszins hysterische blog bericht.
Het begon al bij aankomst op Schiphol waar we een geheel eigen incheckbalie hadden. Het incheckproces ging dus super soepel en snel. Ook mocht je een hoeveelheid bagage meenemen waar je u tegen zegt. Maar aangezien we een rondreis gingen doen, hebben we het gewoon bij 1 koffer per persoon gehouden en de handbagage, we moesten tenslotte al genoeg met de bagage slepen.
Dan door de douane. Wachtrijen, wachtrijen en wachtrijen is wat je in het nieuws leest. Nou, daar waar wij door de douane mochten stond amper iemand te wachten. Dus wachtrijen? Niet gezien.
Daarna op naar de KLM Crown Lounge. Dat was wel even zoeken, maar uiteindelijk gevonden. Op vertoon van je ticket mag je naar binnen en kom je in een oase van rust terecht op het anders zo hectische Schiphol.
Ik hou ervan om mensen te kijken en verveel me dan ook nooit op Schiphol. Allerlei nationaliteiten en culturen die als een smeltkroes door elkaar heen bewegen. De ene gestrest, de ander heel relaxed. Gezinnen met blije kinderen en gezinnen met minder blije kinderen bewegen zich voort tussen de super efficiënte zakenreizigers. Nog altijd kan ik me verwonderen om het feit hoe mensen reizen. Ik bedoel, het kan toch niet comfortabel zijn om te reizen in een minuscuul hemdje, een mini rokje en op je superhoge stiletto’s? Mocht iemand daar ervaring mee hebben, dan hoor ik het graag, ik geef vooralsnog de voorkeur aan lekker zittende jeans, een shirt en een vestje, want het kan nog wel eens koud zijn aan boord. En ik beweeg me bij voorkeur voort op m’n sneakers. Zonder hakken.
Goed, terug naar de lounge dan. Zo’n oase van rust is ook wel fijn als je wacht tot je vlucht vertrekt. Tuurlijk heb je altijd wat rumoer, want je hebt de lounge vrijwel nooit voor jezelf, maar het is beduidend minder dan wanneer je in de vertrekhal vertoeft.
In de KLM Crown Lounge op Schiphol staat een klein warm- en koud buffet klaar. Het is allemaal niet hoogstaand, maar voor deze Business Class Noobs was het meer dan prima en was er genoeg keuze met broodjes, soep, warme hapjes, salade, rauwkost, kleine snacks. Tevens kun je onbeperkt (alcoholische) dranken pakken.
Bij veel plekken heb je een stopcontact en/of een USB aansluiting, zodat je eventueel nog wat kunt werken of je apparatuur op kunt laden. Het viel me wel op dat dit op een flink aantal plekken niet werkte.
Je kunt je in de toiletten nog even op frissen, of eventueel kun je een douche nemen. Heb je een stopover van een aantal uur, dan zijn er in de vernieuwde Non Schengen Crown Lounge tegen betaling zelfs slaap cabines beschikbaar!
Is het bijna tijd om te vertrekken dan ga je richting de gate. Als Business Class passagier mag je als eerste aan boord. Wanneer je aankomt terwijl er al geboard wordt, dan kun je veelal in de Business Class rij gaan staan en word je voor gelaten.
Dan aan boord. Wat een ruimte. Ruime stoelen die tot een flatbed omgetoverd kunnen worden, een flink scherm voor je (met een meer dan voldoende entertainment programma, al blijf ik het jammer vinden dat van series altijd maar een aflevering of 2 te zien is), stopcontact en USB, genoeg ruimte om wat persoonlijke dingen neer te leggen die je tijdens de vlucht nodig gaat hebben. De rest kan in de overhead bin waar je met jouw handbagage over het algemeen geen ruzie hebt met de handbagage van de overige passagiers.
Vervolgens krijg je, onder het genot van een glaasje champagne (of iets anders, maar Jut en Jul besloten decadent te doen en een glaasje champoepel aan te nemen) je amenity kit. Een echte Jan Taminiau clutch gevuld met allerlei spulletjes die je tijdens je vlucht nodig zou kunnen hebben. Leuk!
Tijdens de vlucht kun je overigens nog een van de befaamde KLM Delfts Blauwe huisjes gevuld met jenever uitkiezen.
Daarna het menu. Minder leuk. Want wat deze boerin niet kent, dat eet ze over het algemeen ook niet. En laten er nu net op het Business Class menu bijzondere gerechten staan (kookfanaten denken daar misschien anders over). Maar goed, er zit altijd wel iets bij wat ik lust, dus keuze gemaakt en doorgegeven.
Gedurende de vlucht word je overigens meer dan voldoende gepamperd. De crew is ontzettend vriendelijk en komt vaak ook even een praatje met je maken. Er wordt daarnaast met regelmaat gevraagd of je nog iets te drinken wilt en om eerlijk te zeggen heb ik nog nooit zo vaak de wc bezocht in een vliegtuig als tijdens deze vlucht. Puur vanwege de hoeveelheid vocht die ik mezelf kon toedienen. Nu scheelt het ook dat je in de Business Class voldoende ruimte hebt, waardoor je je medepassagiers eigenlijk niet lastig valt (tenzij ze liggen te slapen, dan moet je erover heen apenkooien).
Qua eten was het ook meer dan voldoende. Een flinke driegangen maaltijd, geserveerd op Marcel Wanders servies, snacks en een lichte maaltijd zorgen ervoor dat je echt geen honger krijgt tijdens de vlucht. Was het te eten? Ook dat nog. De kookfanaten onder ons vinden het misschien maar so-so, maar mij smaakte het allemaal prima. Deze boerin heeft gewoon het grootste deel van haar maaltijd onder het genot van een cranberry sapje (helpt natuurlijk ook niet om te toiletbezoeken te minderen) opgegeten.
Tussendoor nog even de stoel omgebouwd tot bedje en met bijgeleverd kussen en dekentje een paar uur de ogen dicht gedaan. Vooral dat is prettig. Ik slaap niet heel best in een vliegtuig, maar doordat je je stoel tot een flatbed kan omtoveren krijg je beduidend meer rust dan wanneer je in economy vliegt en je stoel maar een klein stukje naar achteren kan. Zeker op lange vluchten is dat prettig.
Aangekomen op Calgary zouden de Business Class koffers als één van de eerste op de bagageband terecht moeten komen, zo waren ze namelijk wel gelabeld, maar dat ging in Calgary niet helemaal goed. Terug in Amsterdam kwamen de koffers overigens wél snel op de band te liggen.
Samengevat was dit een super ervaring. Ik heb er als Business Class Noob ontzettend van genoten. De service die KLM bood was uitmuntend, het eten was prima en ik kwam heerlijk uitgerust op de plaats van bestemming aan.
Zou ik nu altijd Business Class vliegen? Nou, zeker niet op de short haul bestemmingen. Daarvoor is de Business Class mij veel te duur. Zou ik geld overhouden, dan is het op long haul bestemmingen zeker een optie, maar geen must. Ik ben en blijf een doodgewoon iemand die eigenlijk niet zoveel luxe gewend is 😉
NB: Inmiddels is de KLM Crown Lounge op Schiphol flink verbouwd, gemoderniseerd en uitgebreid. Mijn blog dateert nog van voor de verbouwing en ik heb (nog) geen ervaring met de vernieuwde lounge.
Time to Travel To(o) 