Ken je dat? Je rijdt met je rental over een weg naar je volgende bestemming, maar eigenlijk wil je het liefst elke paar meter stoppen om te genieten van al het moois dat je te zien krijgt. Zo’n weg is de Icefields Parkway in Canada, grofweg gelegen tussen Lake Louise en Jasper. Fantastische uitzichten, ontelbare attracties en loslopend wild zorgen ervoor dat je de ruim 230 kilometer bij lang en na niet in 3 uur aflegt.

Tussen Banff en Lake Louise kun je over de highway rijden, maar parallel aan de highway loopt de Bow Valley Parkway. Deze is een stuk rustiger, met ook weer genoeg bezienswaardigheden en een grote kans op het spotten van wildlife. De meeste mensen reizen van Banff naar Jasper, maar andersom kan natuurlijk ook, al zijn de uitzichten mooier als je uit de richting van Banff komt. Nog een voordeel, je rijdt dan richting het noorden, dus je hebt de zon grotendeels achter je, wat natuurlijk ook weer een stuk fijner kijkt.

Heeft de weg dan ook nadelen? Ja, helaas wel. Het is er in het zomerseizoen vaak erg druk, ook bij de attracties en bezienswaardigheden. Campers rijden over het algemeen niet echt door. En dat is op zich niet erg, want je kijkt zelf ook veel om je heen en je bent ook aan het genieten, maar op een weg waar je meestal 90 km/u mag rijden, is nog net geen 50 km/u rijden ook wel een beetje overdreven. Dus soms zit je behoorlijk lang vast achter een camper. Vrachtwagens daarentegen denderen gewoon door, daar heb je over het algemeen weinig tot geen last van.
Wij wilden nog een detour doen, dus verlieten de Icefields Parkway voor ongeveer 140 km (heen en terug). Je merkte meteen dat je van het gebaande pad af ging, want het was ontzettend rustig op die weg, wat een verademing!

Nog een nadeel kan zijn dat er weinig overnachtingsmogelijkheden zijn tussen Banff en Jasper. Ongeveer 50 km ten noorden van Banff ligt Lake Louise. Hier heb je nog overnachtingsmogelijkheden, maar het is over het algemeen vrij prijzig daar. Net ten noorden van Lake Louise kun je nog linksaf. Na 20 minuten sta je in Field, waar wij hebben overnacht voordat we richting Jasper gingen, en nog eens 40 minuten verder ligt Golden. Het meeste van de Icefields Parkway zul je dus vanuit één van deze plaatsen zien.

Tip: Prop niet alles in één dag. Dat is echt veel te kort om optimaal te genieten van al het moois dat de Icefields Parkway en de Rockies te bieden hebben. Wij hebben een paar dagen overnacht in Field en daarna in Jasper en hebben vanuit die plaatsen de Icefields Parkway en omliggende attracties aangedaan.

Goed, dan nu de andere kant, want er is veel meer positiefs te melden dan negatiefs (gelukkig!). Wat volgt is een lijst van bezienswaardigheden die tussen Banff en Jasper te vinden zijn, met hier en daar een zijspoor. Het is ongetwijfeld niet alles wat er te zien is en het gaat je misschien wat tijd kosten om alles te lezen, maar het is het waard, want het is puur genieten (tenzij er een mistwolk hangt, of het park waar jij heen wilt juist op die dag geëvacueerd wordt wegens acuut brandgevaar, zie verderop) en als je moet kiezen tussen wat je allemaal wilt gaan zien, dan wordt het misschien wel even lastig.

Banff
Banff is een toeristische plaats in Canada. Er wonen ruim 8000 mensen in het stadje, maar ’s zomers stroomt het vol met toeristen. Ruim 4 miljoen toeristen bezochten Banff in 2018 en het stadje barstte gedurende de drukke zomermaanden bijna uit haar voegen en het was vooral file rijden op straat en file lopen op de stoep.

Wij hebben er aan het eind van het zomerseizoen (begin september) ook een paar uur doorgebracht en het was mij veel te druk. Een grote hysterische bende van krioelende toeristen en stilstaande auto’s, want doorrijden was onmogelijk. We hebben even kort rondgelopen en zijn toen snel weer vertrokken.

Tip: Maar toch heb ik nog een kleine tip, wie had dat gedacht? Ga naar Cows aan Banff Avenue en haal een overheerlijk ijsje! Goedkoop is het niet, maar lekker wel. En met smaken als Chip Chip Hooray, Cownadian Maple, Royal Cownadian Mint en vele andere creatieve combinaties is er keus te over (ze hebben overigens ook een vestiging in Whistler en meerdere vestigingen in Oost Canada). Ook kun je er nog leuke merchandise scoren.

Johnston Canyon
We maken meteen al een klein zijstapje naar de Bow Valley Parkway. Hier hebben we ook onze eerste dieren gespot. Er stonden twee herten in de berm, wahey! Een stukje buiten Banff ligt de drukbezochte Johnston Canyon, welke je zeker niet mag overslaan.

Je loopt over een goed pad door een prachtige kloof richting de Lower Falls (2,5 km heen en terug, uurtje lopen), naar de Upper Falls (5 km heen en terug, 2 uurtjes lopen) of wanneer je de tijd hebt naar de Ink Pots, maar deze zijn ruim 11 km lopen en daar doe je ongeveer 4 uur over.

Afhankelijk van het seizoen kan er meer of minder water door de Canyon stromen. Wij waren er eind van de zomer en het was al geruime tijd droog, dus stroomde er relatief weinig water door de kloof. We zijn dan ook niet helemaal naar de Upper Falls gelopen, omdat we deze helaas niet in volle glorie zouden zien.

De Lower Falls waren ook mooi. Je kan tevens een kleine grot in om de waterval vanuit daar te aanschouwen. In het seizoen wel even aansluiten in de rij, want je bent niet de enige.

Ondanks dat je veel in de schaduw loopt, bleef de warmte wel hangen. Ik had gehoopt dat het met 32 graden wat beter uit te houden zou zijn in de schaduw, maar helaas, het was plakkerig warm.

Castle Mountain
Rijd nadat je de Johnston Canyon bezocht hebt ook even door over de Bow Valley Parkway. Een stukje verderop heb je namelijk een mooi uitzichtpunt op de mooie Castle Mountain.

Morant’s Curve
Net voor Lake Louise vind je Morant’s Curve, een iconisch uitzichtpunt op het spoor, de Bow River en de Rockies in de achtergrond.

Natuurlijk wil je dat er op je foto’s zo’n enorm lange goederentrein over het spoor rijdt. Helaas rijden deze niet echt volgens een rooster. Het kan dus zijn dat je even moet wachten voordat er een trein voorbij gedenderd komt (met ongeveer 10 km/u, want echt heel hard rijden de goederentreinen in Canada niet), maar de meeste treinen schijnen tijdens kantooruren voorbij te komen.

Net voorbij Morant’s Curve kom je uit in Lake Louise. Hier kun je of de Icefields Parkway op, of je maakt nog een uitstapje naar de mooie en beroemde meren waar Canada bekend om staat.

Moraine Lake
Het iconische Moraine Lake was ons eerste uitstapje van de dag, want dat was het meest logisch komende vanuit Field. Ik had de “kom vroeg, want anders is het gigantisch druk, dus wees er zeker voor 10.00 uur” tips gelezen, dus ruim voor 9.00 uur zouden we bij Moraine Lake zijn. Ja, halverwege de toegangsweg stonden we al in de file. Parkeerplaats vol en de auto’s stonden al ruimschoots aan beide kanten van de weg geparkeerd. Mondjesmaat reden we meter voor meter verder. Ik zag nog een mooi gaatje, dus auto rond gegooid en geparkeerd. Dan maar een stukje lopen. Blijven wachten tot er ergens op de parkeerplaats een plek vrij komt was ook geen optie, want er waren nog tig wachtenden voor ons en er zat weinig beweging in de rij.

Update: Nadat wij er zijn geweest is er een en ander veranderd. Als de parkeerplaats vol is, wordt de weg afgesloten en kun je niet meer bij Moraine Lake parkeren. Misschien heb je mazzel, want als er wat auto’s weg gaan, worden er ook weer wat auto’s doorgelaten. Je hebt daarnaast nog de mogelijkheid om bij Lake Louise te parkeren en van daar de shuttle te nemen. Is ook die parkeerplaats vol, dan kun je nog vanuit Lake Louise zelf vertrekken en anders kom je uit op de Park ’n Ride een heel stuk buiten Lake Louise. Daar kun je ’s ochtends al wel de Early Bird Shuttle pakken. Tussen 6.00 en 8.30 uur vertrekt de shuttle en dan word je rechtstreeks naar Moraine Lake gebracht. De kosten bedragen $ 8 p.p.

Maar goed, om eerlijk te zijn, Moraine Lake is het wel allemaal waard. Wow, wat een prachtig meer, omringd door de iconische bergen. En dan die blauwe kleur. Fenomenaal. Het beste zicht heb je vanaf de rots aan het meer, maar dat weet onderhands ook iedereen, dus het krioelt er van de toeristen.

Natuurlijk kun je Moraine Lake ook vanaf het water bewonderen. Dagelijks vanaf 9.30 uur tot 17.00 uur kun je een kano huren voor maximaal drie personen. Goedkoop is het niet met prijzen die beginnen vanaf $105 per uur en vooraf reserveren is ook niet mogelijk. De kano’s worden verhuurd op een first come first serve basis, dus wellicht moet je nog een flinke tijd wachten.

Tip: De weg naar Lake Moraine zit buiten het zomerseizoen dicht. In de regel gaat de weg eind mei open en sluit deze na het Canadese Thanksgiving weekend in oktober. Slecht weer kan er echter voor zorgen dat deze data wijzigen. Ook heeft het meer in de eerste weken nadat het ijs gesmolten is nog niet zijn mooie blauwe kleur. Die zal pas vanaf eind juni zichtbaar worden. Wees daar dus op voorbereid als je vroeg in het zomerseizoen Canada bezoekt.

Lake Louise
En ik maar denken dat het bij Moraine Lake druk was. Nou, toen had ik Lake Louise nog niet gezien! Voorzien van een enorme parkeerplaats, die eigenlijk bijna vol stond. We werden door parkeerwachters geleid naar de beschikbare plekken. Alle auto’s voor ons moesten rechtdoor, wij mochten als enige linksaf. Okééé… Uiteindelijk een vrij plekje gevonden, auto geparkeerd en toen bleek dat we hartstikke dicht bij het meer stonden, dus dat kwam dan wel weer goed uit.

Lake Louise is twee keer zo groot als Moraine Lake, maar compleet anders van kleur. Waar Moraine Lake een felle, diepblauwe kleur heeft, is Lake Louise juist heel erg lichtblauw. Je moest wel goed langs de toeristen heen kijken, want het stond bijkans rijen dik langs de oever.

Ook bij Lake Louise kun je op basis van first come first serve een kano huren. De verhuur is open vanaf 11.00 uur tot 19.00 uur en het huren van een kano kost $125 plus tax per uur.

De meest populaire hike bij Lake Louise gaat naar Lake Agnes Tea House. En met populair bedoel ik ook echt populair. File lopend tussen allerlei soorten mensen loop je naar boven. En om even de moeilijkheidsgraad aan te geven: er lopen meer dan genoeg mensen op slippers omhoog. Lijkt mij toch niet heel erg comfortabel aangezien het flink stijgt, maar goed.

Het is een goed pad dat je aan de rechterkant van het meer omhoog leidt. Eerst richting Mirror Lake, met uitzicht op de Big Beehive. Er zat alleen niet zoveel water in het meertje begin september. Na Mirror Lake kom je al snel uit bij Lake Agnes, waar de andere helft van de toeristen zich bevindt. Ook hier is het weer onwijs druk. Bij Lake Agnes zit het Lake Agnes Tea House, hier kun je eventueel wat eten en drinken halen. Flink aan de prijs, dat wel en ontzettend druk, mensen stonden in een lange rij te wachten tot ze aan de beurt waren. Laat maar, ik pak wel een bammetje uit m’n rugtas!

• 

• 

Vanaf Lake Agnes kun je nog verder hiken naar onder andere de Big en Little Beehive en de Plain of Six Glaciers. Wij zijn naar de Little Beehive gelopen. Je hebt hier een fantastisch uitzicht op Lake Louise en de omgeving (al was het een beetje heiig vanwege de vele bosbranden die in de omgeving woedden) en misschien nog wel het meest prettige; de meeste toeristen komen niet verder dan Lake Agnes Tea House. Het was dus heerlijk rustig!

Na Lake Louise rijd je de Icefields Parkway op. De weg zelf is niet heel spectaculair om te rijden. Grotendeels recht zo die gaat, dan zijn de passen in Zwitserland als je puur naar het rijden kijkt, stukken leuker.
Maar al gauw ging het alarm af: “BEER!!! IN DE BERM!! EEN BEER!! REMMEN!!” Auto vol in de ankers (het was nog vroeg, er reed nog niemand en we waren onderweg naar onze eerste stop) en in de berm liep, op z’n dooie gemakje, een zwarte beer. Onze eerste beer! Wow. Dat was wel heel gaaf om te zien. De beer vond het minder gaaf, die had al snel genoeg van twee lichtelijke hysterische toeristen die net hun eerste beer hadden gespot en wandelde rustig de struikjes in om vervolgens uit het zicht te verdwijnen.

Herbert Lake
Al snel kom je uit bij Herbert Lake, een prachtig, klein en kraakhelder meertje met een waanzinnige weerspiegeling in het water. Slechts een paar stappen weg van de parkeerplaats is dit meer wel een must-do. De kleur van het water is weliswaar niet zo waanzinnig mooi als bij Moraine Lake of bij Lake Louise, maar de weerspiegeling maakt het helemaal goed.

• 

• 

Bow Lake / Crowfoot Glacier
Bow Lake met de Crowfoot Glacier kun je eigenlijk niet missen, want dit meer ligt naast de weg. Er zijn verschillende parkeerplaatsen.

De Crowfoot Glacier heeft zijn naam gekregen, doordat de gletsjer de vorm heeft van een kraaienpoot. Maar ook Canada ontkomt helaas niet aan global warming, inmiddels is een poot van de kraai geamputeerd.

Bow Lake heeft weer de kenmerkende blauwe kleur water en als je op het juiste tijdstip arriveert een prachtige weerspiegeling. Wij waren nog net op tijd, want terwijl wij bij Bow Lake rondliepen, verdween de weerspiegeling opeens. Het was niet ineens gaan waaien, er kwam ook geen kano langs gevaren waardoor het water in beweging kwam, het was gewoon weg.

Vanaf Bow Lake kun je overigens nog een hike doen van ongeveer 9 km heen en terug naar de Bow Glacier Falls.

• 

• 

Peyto Lake
Al snel kom je uit bij het volgende meer. Peyto Lake. Wederom prachtig blauw, tenminste, zo laten de foto’s zien. Wij hebben er niet veel van gezien namelijk.

Stonden we bij Bow Lake nog heerlijk in de zon, een paar kilometer verderop zagen we de bui al hangen. Een stel koppige laaghangende wolken hingen danig in de weg. Toch maar de afslag gepakt richting Peyto Lake, want wellicht was het een zeer plaatselijke wolk en zou Peyto Lake in de stralende zon liggen. Terwijl we de weg omhoog reden, werd het steeds mistiger en boven aangekomen was het niet alleen zwaar mistig, het was ook nog eens super koud. Tegen beter weten in toch maar naar het uitkijkpunt gelopen, maar Peyto Lake liet zich niet zien.
Nou ja, dat betekent dat ik gewoon nog een keer terug moet naar Canada!

Mistaya Canyon
Een wat rustiger stop op de route is de Mistaya Canyon, tenminste, dat was het in 2017, omdat de meeste bussen deze canyon overslaan. Hoe dat nu is weet ik niet.

Desondanks is het wel een stop waard. De wandeling langs de canyon is niet lang, maar de uitzichten op Mount Sarbach en de canyon zelf zijn wel subliem. Er stonden in 2017 geen hekken, dus je kon heel dicht bij de rand komen om het snel stromende water van heel dichtbij te bewonderen. Houd hierbij natuurlijk altijd wel je eigen veiligheid in acht. Je hoeft niet altijd thuis te komen met die Instagram-waardige foto waarvoor je levensgevaarlijke en halsbrekende toeren hebt moeten uithalen.

Crescent Falls
Bij de Saskatchewan River Crossing kun je je weg richting Jasper vervolgen, je kunt ook een detour maken richting de Crescent Falls (+/- 140 km heen en terug). Wat meteen opvalt als je rechtsaf slaat is de rust. Niet veel mensen rijden die kant op, maar ook hier zijn de uitzichten weer prachtig en het zicht op Abraham Lake is magnifiek.

Helaas bleek dat juist die morgen besloten was om de mensen die zich in Crescent Falls Provincial Park te evacueren vanwege acuut brandgevaar. Toen wij aankwamen was het park dan ook afgezet, stond er een helikopter klaar en gaf een park ranger aan dat het park vanwege bosbrand gevaar niet toegankelijk was.

• 

• 

Erg jammer, want ik had graag de waterval willen zien. Deze valt in 2 trappen naar beneden en er zijn verschillende uitkijkpunten. Ook kun je nog naar beneden lopen om de waterval van beneden te bewonderen. Dit is wel een erg steil en soms modderig pad.

Vanaf de parkeerplaats bij de waterval is het een kort wandelingetje naar de uitkijkpunten. Bovenaan de rand en bij de uitkijkpunten staan hekken, ook met kinderen kun je hier dus veilig naar toe. Heb je zin in een wat langere wandeling, dan kun je vanaf de Bighorn River Lookout richting de waterval lopen. Deze wandeling is ongeveer 5 km heen en terug.

Weeping Wall
Een stuk na de Saskatchewan River Crossing kom je langs de Weeping Wall. Links zit een parkeerplaats, terwijl rechts het water de bergwand af stroomt. Vandaar de Weeping Wall. Stelt verder niet heel veel voor en aan het eind van de zomer kan de Weeping Wall maar zo uitgehuild zijn.

Panther Falls / Bridal Veil Falls
De Bridal Veil Falls zijn vanaf de parkeerplaats te fotograferen en een kort wandelingetje leid je naar de Panther Falls. Een leuke waterval als je even de benen wilt strekken.

Parker Ridge Trail
Een klein stukje verderop kun je de auto aan op de parkeerplaats zetten voor een wat langere wandeling, de Parker Ridge Trail. Deze wandeling is ruim 5 km lang, heen en terug en kent een behoorlijke stijging. In het begin loop je nog tussen de bomen door, maar deze laat je al snel achter je en dan loop je op open terrein, met fenomenale uitzichten. Het einddoel: een uitzicht op meertje met daar achter een gletsjer.

Let wel op, want beneden was het ruim 30 graden, maar eenmaal boven aangekomen, gingen er steeds meer kledingstukken aan. Er stond een straffe wind en het was behoorlijk fris.

• 

• 

• 

• 

• 

Columbia Icefield
Hier kun je het Discovery Centre bezoeken. Je vindt hier veel informatie, een restaurant en toiletten. En natuurlijk kun je vanaf hier de wandeling richting de gletsjer maken, of je gaat eventueel met een excursie mee, waarbij je met een bus de gletsjer op gereden wordt (die dingen smelten al in rap tempo, dan moet je er vooral met bussen op gaan rijden. Hebben wij dus niet gedaan). Ook kun je nog een stuk de weg inrijden en daar parkeren. Het was natúúrlijk weer een bezienswaardigheid waar het ontzettend druk was. De parkeerplaats puilde uit, maar we vonden nog een plekje langs de weg.

Heel dicht kom je natuurlijk niet bij de gletsjer, en vergeleken bij de gletsjers die we in IJsland hebben gezien, vond ik deze ook minder mooi.

Ook bij de gletsjer was het weer behoorlijk fris trouwens, dus trui, vest of jas mee!

Glacier Skywalk
Vervolgens  kom je uit bij de Glacier Skywalk. Je kunt deze bezoeken in combinatie met een gletsjer excursie voor $ 87 p.p. of je gaat alleen de skywalk doen, dan betaal je $ 36 p.p.

Wat is het? Een uitkijkpunt met een glazen brug boven het ravijn. Leuk, maar mijns inziens niet het geld waard. De uitzichten krijg je gratis, de enige “thrill” is de brug met glazen vloer. Wij hebben ervoor gekozen om dit over te slaan.

Tangle Creek Falls
Weer een bezienswaardigheid waar je weinig moeite voor hoeft te doen. De Tangle Creek Falls liggen namelijk aan de weg. Auto parkeren, even links en rechts kijken en oversteken zodra je kunt en voilà, je bent er!
Aan het eind van het zomerseizoen zal de waterval waarschijnlijk minder imposant zijn, omdat er minder water stroomt. Maar sowieso een stop waard, aangezien je er geen moeite voor hoeft te doen.

Stanley Falls
Eindelijk weer een bezienswaardigheid die niet overstelpend druk is! Er zit een kleine parkeerplaats rechts van de weg, waarbij het niet aangegeven is dat dit de betreffende parkeerplaats is.

De hike is ongeveer 5 km lang en niet al te moeilijk. In het begin loop je een stuk langs de rivier en dan sla je af het bos in, waarbij je langs de canyon loopt. Het water is weer erg mooi van kleur en onderweg kom je meerdere watervalletjes tegen.

Sunwapta Falls
Een kleine, maar mooie waterval. Niet vanwege de grootte, maar vanwege het totaalplaatje. De waterval is niet eens zo groot namelijk, maar achter de waterval ligt een klein eilandje dat vol staat met bomen en op de achtergrond zie je een berg die het mooie plaatje completeert.

Ook voor deze waterval hoef je niet veel moeite te doen, aangezien deze vlak bij de parkeerplaats ligt.

Athabasca Falls
Hoera! De volgende waterval waar je weinig moeite voor hoeft te doen. Deze waterval is iets imposanter dan de Sunwapta Falls, maar niet persé mooier. Ook hier bepaalt een berg de achtergrond, terwijl het water van de Athabasca Rivier met beduidend meer geweld naar beneden stort en zich door de nauwe kloof wurmt.
Helaas was het weer heiig toen wij er waren, de berg was niet goed zichtbaar. Op de terugweg was het nog niet echt opgeklaard, waardoor we niet in de herkansing konden gaan.

Mount Edith Cavell
Voor ons stond dit al eerste op de planning vanuit Jasper. Ze waren de parkeerplaats aan het vergroten/verbeteren, waardoor het verkeer enigszins gelimiteerd werd, omdat je in bezit moest zijn van een zogeheten permit om de weg naar Mount Edith Cavell en de Angel Glacier te mogen betreden. Dit is nu niet meer nodig, de parkeerplaats is inmiddels verbouwd.
Deze permit kon je bij het VVV in Jasper afhalen en dus stonden we een dag eerder ’s ochtends heel erg vroeg, in korte broek in een héééle lange rij te wachten om een permit te scoren. Het schoot allemaal niet echt op en het was donders koud (een graad of 6, terwijl het een paar uur later weer tegen de 30 graden zou zijn…), maar ach, er stonden ook mensen in korte broek, t-shirt en slippers te wachten, dus klagen mocht ik niet, aangezien ik tenminste nog een vest aan had.

Uiteindelijk kwam er beweging in de rij en waren we aan de beurt. Omdat we dit als eerste op de planning hadden staan, wilde ik graag de permit voor 8.30 uur bemachtigen, gelukkig wel voor de volgende dag. We hadden nog net mazzel, want er lagen nog 2 permits voor de volgende dag om 8.30 uur klaar. Permit stevig vast gegrepen en toen op naar één van Jasper’s finest bakeries, waar iedereen na het scoren van de permit naar toe ging, zodat we ook wéér buiten stonden te wachten.

Tip: Het kan er dus heel reuze druk zijn, maar sla zeker de Bear’s Paw Bakery niet over in Jasper. De keuze is reuze (misschien niet aan het eind van de dag) en de broodjes die wij gekocht hadden smaakten heerlijk!

Na het ontbijt zijn we op weg gegaan naar de Maligne Canyon en Maligne Lake, hierover in een ander blogbericht meer.

De volgende dag stonden Mount Edith Cavell en de Angel Glacier op het programma. Vanaf 8.30 uur mochten we, gewapend met permit, de weg in en alles verliep voorspoedig.

Tip: De weg is alleen geopend tijdens de zomermaanden. Afhankelijk van het weer opent de weg midden juni en sluit deze midden oktober.

Het was wel weer donders koud en natúúrlijk liep ik weer in korte broek (de zon scheen tenslotte, maar de temperatuur tikte de 7 graden maar net aan…), maar toch gingen we vol goede moed op weg richting het meertje en de gletsjer.

Al gauw kwamen er 2 dames enigszins in paniek terug gelopen: “Er lopen beren op het pad!” Ik zal je eerlijk zeggen, ik wist niet of ik moest vluchten of moest gaan kijken. Maar voordat ik een beslissing kon nemen, werd de beslissing al voor me genomen, want daar kwamen ze al de bocht om gewandeld. Mama Grizzly met 2 kleintjes. Wow! Hoe. Ontzettend. Gaaf. Is. Dit!!!

Het leek me toch wel wat veiliger om langzaamaan dekking te zoeken, terwijl zich ondertussen meerdere mensen verzameld hadden. En ja, ik weet ook wel dat je eigenlijk herrie moet gaan maken, zodat de beren eieren voor hun geld kiezen en een andere kant op gaan, maar om de een of de andere reden was iedereen totaal verbouwereerd en kwam er geen zinnig woord uit, terwijl we langzaam terug liepen richting de parkeerplaats (loop maar door met je kroost hoor mam, ik ga wel in de auto zitten als het moet…).
Inmiddels was er ook een gids gearriveerd, die aan mij vroeg waarvoor de consternatie was. Dus ik braaf zeggen dat er beren op het pad liepen. Vraagt zij: “The one with one cub, or the one with two cubs?” Ik weer braaf melden dat het de beer met 2 kleintjes was. “Oh, that’s the more agressive one then.”
Fijn mevrouw. Dat wilde ik dus liever niet horen, haha. Mama kwam alweer aangewandeld met haar 2 koters op sleeptouw en gelukkig had de gids de tegenwoordigheid van geest om een boel herrie te maken. Al snel deden we allemaal mee en had moeders het wel gezien. Zo’n stel schreeuwende malloten, nee bedankt, liever niet. En ze sloeg rechtsaf de struiken in, gevolgd door de kinders. Even later zagen we het trio een stuk verderop lopen en konden we onze weg weer vervolgen.

Na een kort wandelingetje over een goed pad kom je bij het uitzichtpunt aan en het zag er wel fantastisch uit in het vroeg ochtend zonnetje. De gletsjer is natuurlijk niet meer wat het is geweest, wat ook te zien is aan de vele ijsschotsen die op het meertje drijven. Maar wow, beneden in het meer lag nog een gedeelte van de gletsjer en ook aan de berg hing nog ijs, al smolt het wel behoorlijk gezien de waterstromen.

Boven bij het uitkijkpunt staat een bord dat je beter niet naar beneden kunt gaan. In 2012 is er namelijk een heel stuk van de Ghost Glacier afgebroken, welke zich boven de Angel Glacier op Mount Edith Cavell bevindt. Het afgebroken ijs kwam in het Cavell meertje terecht en zorgde voor een enorme vloedgolf die allerlei stenen en rotsen met zich meenam door de vallei heen, waarbij ook het pad dat beneden langs liep ernstige schade op liep. Geologen sluiten niet uit dat dit in de toekomst weer gebeurt, dus is het pad beneden langs nooit hersteld en raadt men je ten strengste af om van het uitzichtpunt naar beneden te lopen, naar de oever van het meertje. Toch gaan veel mensen nog altijd naar beneden (wij ook, sorry), maar geheel zonder risico is dit dus zeker niet. Wees je daar bewust van.

Tip: Ga aan het begin of het eind van de dag richting Mount Edith Cavell, dit vanwege het licht. Gedurende de dag draait de zon namelijk over de berg heen, waardoor je met tegenlicht moet fotograferen en dat levert meestal niet de mooiste foto’s op.

Je kunt overigens nog een hike doen van ongeveer 7 km, waarbij je ook een flink stuk naar boven loopt voor een mooi uitzicht op het meertje en de gletsjer, maar daar hadden wij helaas de tijd niet voor.

• 

• 

• 

• 

Jasper
Na 230 km over de Icefields Parkway gereden te hebben kom je uiteindelijk in Jasper aan.

Waar ik Banff hysterisch druk vond, vond ik Jasper een stuk relaxter. Natuurlijk is het ontzettend toeristisch, maar het miste de complete hysterie van Banff. In Jasper ging het er allemaal gemoedelijk aan toe. Misschien ook wel omdat het wat kleiner is dan Banff. In Jasper wonen ongeveer 4600 mensen namelijk.

Accommodaties zijn er te over en qua restaurants en cafés is er ook meer dan genoeg keuze. Natuurlijk zijn er ook meer dan genoeg (souvenir) winkels te vinden in het plaatsje.