Midden in de oceaan, heel erg ver weg van Nederland ligt een echte bucket list bestemming. Een nog niet door het massa toerisme ontdekt tropisch paradijsje met de naam Cook Eilanden.
Je vindt hier de mooiste stranden, de blauwste lagune, ontelbaar veel palmen, veel zon en veel rust. En voor een aantal dagen was ik in het paradijs; Aitutaki wel te verstaan!

De Cook Eilanden bestaan uit 15 eilanden en nog heel veel meer kleine eilandjes en zandbanken. Je vindt ze in het zuidelijk deel van de Grote Oceaan over een oppervlakte zo groot als India. De meest bezochte eilanden zijn Rarotonga, Raro in de volksmond, en Aitutaki. Dit zijn tevens de meest bevolkte eilanden.

Ga je de Cook Islands van je bucketlist afstrepen, dan heb je mogelijk wel te maken met het regenseizoen. Deze loopt van november tot en met april en gedurende die maanden valt ongeveer twee derde van de jaarlijkse hoeveelheid regen. Ook kunnen er sporadisch hurricanes voorkomen tijdens het regenseizoen.
Wij waren er in december, tijdens het regenseizoen. Maar heel veel regen hebben we niet gehad. Wel was het af en toe flink bewolkt en dreigend. Qua temperatuur is het sowieso prima weer, ongeacht wanneer je de Cook Eilanden bezoekt, want heel veel lager dan 25 graden zakt de thermometer overdag meestal niet.

Waarom zijn we naar de Cook Eilanden gegaan? Nou, heel simpel gezegd: we waren toch in de buurt. We zaten namelijk in Nieuw Zeeland voor een rondreis en na afloop een paar dagen relaxen op het prachtige Aitutaki lag opeens binnen handbereik.

Aitutaki is een bijna atol met een oppervlakte van 18 km², waarbij de hoogste heuvel 124 meter hoog is. Er wonen ongeveer 2000 mensen op Aitutaki en het leven is gemoedelijk en relaxt. Naast het hoofdeiland bevinden zich nog 16 eilanden, of beter gezegd Motu, binnen het rif. Nog meer prachtige eilanden met parelwitte stranden, wuivende palmbomen en een zee zo blauw dat je het je bijna niet voorstellen kan. Een Lagoon Cruise mag dan ook zeker niet ontbreken tijdens je bezoek aan Aitutaki. Daar kom ik later wat uitgebreider op terug.

Leuk feitje: op Aitutaki komen geen honden voor. Eind 18^e eeuw brak de pest uit op Aitutaki en de inwoners destijds waren ervan overtuigd dat honden de ziekte verspreidden. Hoewel dit nooit is bewezen of ontkracht, blijft Aitutaki hieraan vast houden. En heb je toch een waakhond nodig? Dan neem je een varken.
Naast varkens lopen over het eiland verspreid vele katten, kippen, hanen en geiten rond. En ook krabben en heremietkreeften zal je veelvuldig zien wegduiken als jij eraan komt.

Hoe kom je er?
Ja, dat is wel even een uitdaging, want het is een serieus eind vliegen vanuit Nederland (op de terugweg hebben we er van deur tot deur 37 uur over gedaan. Ja dat lees je goed. Zevenendertig uur en dat was ook nog eens zonder mogelijke vertragingen) en goedkoop is het ook niet.
Vanuit Auckland gaan er rechtstreekse vluchten naar Rarotonga, het ‘hoofdeiland’. Vanuit onder andere Los Angeles en Sydney gaan er enkele rechtstreekse vluchten naar Rarotonga, maar vanaf de meeste bestemmingen reis je eerst via Auckland. In Rarotonga stap je over op een klein vliegtuig van maatschappij Air Rarotonga, welke je naar één van de andere eilanden vliegt, waaronder dus meerdere malen per dag naar Aitutaki. Weet je wanneer je wilt gaan en wat je route wordt, boek dan zo snel als mogelijk, de prijzen zullen over het algemeen alleen maar stijgen en het vliegtuig naar Aitutaki biedt plaats aan slechts 37 mensen.

Zoals eerder aangegeven zijn wij vanuit Auckland, Nieuw Zeeland naar Aitutaki gevlogen na afloop van onze rondreis. De vliegtijd naar Rarotonga bedraagt bijna 4 uur, waarna je nog minimaal anderhalf uur moet wachten, om vervolgens binnen een uur in het paradijs aan te komen. En die laatste vlucht is een klein feestje. Op een gegeven moment zie je Aitutaki namelijk verschijnen. Het driehoekige rif dat om Aitutaki heen ligt, de verschillende Motu, de zee die 50 tinten blauw is, de stranden, de palmbomen. Laat het relaxen beginnen!

Omdat je in Rarotonga aankomt via International Arrivals en via Domestic verder vliegt, dien je je koffer op te halen, je douane formulier in te vullen, de gehele immigratie procedure te doorlopen, om tenslotte weer in te checken bij de Domestic terminal. Dat stelt allemaal verder niet heel veel voor en normaal gesproken is die anderhalf uur overstaptijd ruim voldoende.

Maar niet als je al met een flinke vertraging vertrekt uit Auckland, aangezien er passagiers niet waren komen opdagen, de koffers van boord moesten, het vliegtuig toen weer bijgetankt moest worden, maar de tankauto natuurlijk allang andere vliegtuigen aan het voorzien was van brandstof, er ook nog een probleem ontstond met de zuurstof waardoor we in een keer allemaal felgekleurde hesjes aan boord kregen en tot slot de duwauto natuurlijk ook al andere vliegtuigen naar de baan aan het duwen was.
Al met al zaten we al ruim anderhalf uur aan boord te wachten en werd de beschikbare overstaptijd rap minder.

Gedurende de vlucht kwam er een stewardess naar ons toe die aangaf dat zowel wij als een gezin de overstap naar Aitutaki zouden maken en dat ze al contact hadden gehad met het vliegveld dat wij er met vertraging aan zouden komen. Aan het eind van de vlucht werden we ook voorin het vliegtuig gezet (hoera, beenruimte!), zodat we snel het vliegtuig uit konden om zo min mogelijk tijd te verliezen, in de hoop de aansluiting nog te kunnen halen.

Aangekomen op Rarotonga regende het (serieus?), dus wij snel het vliegtuig uit, rennen naar de aankomsthal, snel naar de band en toen begon het wachten, want natúúrlijk kwamen eerst alle andere koffers voorbij, voordat de onze kwamen. Daarna half in paniek naar de douane en gehaast het formulier ingevuld (want die kreeg je blijkbaar niet aan boord), was verder gelukkig akkoord, maar heeft u ook een bewijs van uw retourvlucht? Nog meer stress, want ja, dat heb ik natuurlijk wel, maar dat zit ergens heel diep weggestopt in de rugtas en we hebben háást meneer. Daarna 5 meter verderop weer het formulier in leveren en drie keer plechtig moeten zweren dat we echt geen verboden voedsel meegenomen hadden. Vervolgens met 25+ graden rennen naar de Domestic Terminal om daar weer in te checken. Dat ging ook allemaal heerlijk modern, not, maar gelukkig stond het vliegtuig er nog.
Buiten adem stonden we daarna in de vertrekhal (die zich 2 passen van de incheckbalie bevindt), 5 minuten nadat het vliegtuig eigenlijk had moeten vertrekken. “We hebben even op u gewacht hoor, dat kan hier gewoon.” Ik hou van kleine, gemoedelijke vliegveldjes!

Was Rarotonga al niet veel bijzonders qua vliegveld, dan was Aitutaki nog charmanter. Familieleden stonden gewoon buiten in de aankomst/vertrek ruimte, aangezien je geen douane hebt, omdat er geen internationale vluchten aankomen.
Je wordt begroet door een dame die vraagt waar je verblijft en je dan wijst op de persoon die bij je accommodatie hoort en die je daar ook heen brengt. Aitutaki is klein en iedereen kent elkaar.
De bagage wordt met een golf karretje naar voren gereden en kon je zelf van de karren pakken. Eventuele pakketten voor hotels/bewoners stonden er soms nog van een vorige vlucht en zouden ooit wel een keer worden opgehaald. No rush, it’s the Island Life after all.

Let op: Als je vanuit Australië of Nieuw Zeeland vliegt, ga je de datum grens door. Je komt dus één dag eerder aan op Aitutaki en het tijdsverschil met Nieuw Zeeland is 22 uur.
Vertrek je bijvoorbeeld op dinsdag vanuit Nieuw Zeeland, dan kom je maandag aan op Aitutaki. Op de terugweg verlies je dus een dag. Vertrek je op dinsdagochtend uit Aitutaki, dan kom je woensdagmiddag aan in Nieuw Zeeland. Hou hier rekening mee met je planning!
Vanuit LA is het tijdsverschil 3 uur en vlieg je niet de datumgrens door.

Waar verblijf je?
Dat is op Aitutaki niet zo’n probleem. Er zijn meer dan genoeg accommodaties, van kleinschalig en basic, tot groter en heel erg luxe. Hoogbouw vind je overigens niet op de Cook Eilanden, want het is bij de wet verboden dat de gebouwen hoger zijn dan de palmbomen.

Aan de lagune heb je enkele accommodaties liggen, maar de meesten bevinden zich aan de westkant van het eiland waar ze aan het strand liggen. Ook vind je een aantal kleinschalige accommodaties in het binnenland.

Alle accommodaties bieden een (gratis) shuttle service van en naar het vliegveld aan, omdat er geen OV is op het eiland. Ik heb weliswaar een shuttlebus zien rijden die je kon boeken om je van a-naar-b te laten brengen, maar een lijndienst of taxi’s kennen ze daar niet.

Leuk feitje: Bij aankomst op het vliegveld word je begroet met een warm en hartelijk Kia Orana en krijg je een lei (een bloemenkrans) omgehangen.

Omdat helaas ons budget niet oneindig is, maar we wel de Full Aitutaki Experience (lees: bungalow aan het strand) wilden beleven, kwamen we uit bij Paradise Cove Lodge (boek hier met korting!) aan de westkant van het eiland.
Een kleinschalige budget accommodatie met 10 bungalows voor 2 personen op het strand en 2 vierpersoons bungalows die iets van het strand weg liggen.
Verwacht niet te veel qua inrichting en luxe, het is echt basic, maar wij hebben ons prima vermaakt voor 4 dagen. Wij hadden wat problemen met onze bungalow, hebben dat bij de receptie aangekaart en dezelfde dag was het opgelost. Prima service dus.
Ook kun je scooters en fietsen huren bij de accommodatie en kunnen ze je helpen indien je een auto wilt huren, of met het boeken van tripjes.
Elke ochtend krijg je een klein ontbijtje. Dat stelt niet al te veel voor, maar het heerlijke verse fruit, een zakje muesli/cornflakes, tosti brood, jam en honing was een prima manier om, heerlijk zittend op het terras, tussen de palmbomen, met uitzicht op het fantastische strand en de zee, de dag te beginnen.
Je hebt in deze accommodatie de mogelijkheid tot koken, maar een magnetron ontbreekt. Dat is jammer, gezien er veel take-away maaltijden te koop zijn bij de verschillende bedrijfjes op het eiland en je deze dus niet even makkelijk kunt opwarmen.

Zwemmen is lastig op Aitutaki omdat de zee tot aan het rif meestal niet diep is. Op de meeste plekken kun je prima staan. Bij Paradise Cove Lodge voor ligt een groot en diep zwem gat, waar je heerlijk kunt zwemmen. Ben je het zwemgat overgestoken, dan sta je weer tot aan je knieën in het water en moet je zigzaggen om het koraal heen.

Wat is er te doen?
Hoewel Aitutaki maar een klein eiland is, is er meer dan genoeg te zien en te doen.

Een Lagoon Cruise
Een echte must-do is de Lagoon Cruise. Vele bedrijven bieden een cruise aan en ze hanteren eigenlijk allemaal dezelfde prijs voor de cruise, $ 130 p.p.
Wij kozen voor Kia Orana Cruises. Zij gaan met een klein, supersnel bootje waar maximaal 10 mensen op mee kunnen en gaan naar iets meer Motu, terwijl andere bedrijven wat meer gaan snorkelen. Het kleinschalige vond ik fijn, en ook zijn zij een van de weinigen die op zondag de cruise doen, waardoor het heerlijk rustig was op het water en op de Motu. Door de snellere boot ben je vaak als één van de eersten op de prachtige eilanden, voordat de rest van de boten aankomt. Het nadeel is dat het snelle bootje soms wat oncomfortabel is als deze over de golven springt, maar dat maakt de trip ook wel weer iets avontuurlijker.

Kia Orana Cruises heeft 2 kapiteins, te weten Captain Fantastic en Captain Useless. Captain Fantastic was een dagje vissen, dus wij moesten het doen met Captain Useless. Die overigens totaal niet useless was. Hij had humor, was informatief en had op eigenlijk alle vragen een prima antwoord. Je bezoekt verschillende eilanden en zandbanken, waaronder het beroemde One Foot Island.
Op One Foot Island kun je bij ’s werelds meest afgelegen postkantoor je paspoort voor $ 2,50 laten stempelen met een unieke One Foot Island stempel, maar dit is geen verplichting.
Ook bezoek je een zandbank waar je een palmboom kan planten. Captain Useless had een aantal kokosnoten met beginnende palmpjes meegenomen aan boord, welke we konden ingraven, in de hoop dat jouw geplante baby-palmpje uit gaat groeien tot een mooi wuivende palm. En als er meer palmen gaan groeien, groeit de zandbank uit tot weer een prachtig palmeiland.

Daarna werden we afgezet bij een zandbank, met de mededeling dat we maar even naar het naastgelegen eiland moesten lopen. Captain Useless zou ondertussen doorvaren, terwijl wij op pad gingen over de zandbank, door het heerlijk warme water, wat niet hoger kwam dan je knieën, naar Maina Island. Hier had Captain Useless de boot aangemeerd en maakte hij een overheerlijk lunchbuffet klaar.

Na de lunch is er tijd om te snorkelen tussen de Giant Trevallies, serieus reusachtige vissen en bij de Giant Clams, wat weer serieus grote schelpen zijn. Natuurlijk geniet je daarnaast ook van de vele andere, prachtig gekleurde vissen en het mooie koraal.
Pick up en drop off vanaf je accommodatie, badhanddoeken, water en snorkel gear zijn inclusief.

Overigens kun je ook privé tours boeken bij een aantal excursiebedrijven. De prijs zal dan natuurlijk anders zijn afhankelijk van je wensen en het aantal mensen dat meegaat.
Ook worden er door een paar bedrijven shuttles aangeboden naar bijvoorbeeld One Foot Island. Je blijft dan een aantal uur op One Foot Island en wordt later weer opgehaald.

Bezoek het hoogste punt van het eiland
Maunga Pu Summit is het hoogste punt van het eiland. Een 124 meter hoge heuvel van waar je een fantastisch uitzicht hebt over de lagune, terwijl je wordt lek geprikt door de muggen.

Tegenover Paradise Cove Lodge gaat de weg omhoog de berg op (ha, ideaal dus voor ons!). Langs palmen, bananenbomen, papajabomen en mangobomen loop je omhoog. Het eerste deel is ook nog met een scooter of auto te doen, daarna wordt de weg serieus steil en kun je beter gaan lopen. Is het erg nat geweest, dan raad ik het af om naar boven te gaan, tenzij je via een bezoek aan het ziekenhuis naar huis wilt reizen. Het pad is het laatste stuk echt heel erg steil en zelfs met droog weer en goede schoenen aan had ik al moeite te blijven staan.

Boven heb je een fantastisch uitzicht over de lagune, het eiland en de Motu die verspreid door het water heen liggen. Helaas zijn er boven wel enorm veel muggen. Smeer je in, maar als je ook maar één plekje op je lijf vergeet, dan zit daar gegarandeerd een mug en ben je de klos. Herstel, je bent sowieso de klos. Die rotbeesten zin compleet immuun voor alle middeltjes.

Ga snorkelen of kajakken
Bij de meeste accommodaties kun je een snorkel of kajak huren, of zit het gebruik hiervan al in de prijs inbegrepen.
Snorkelen en kajakken gaat prima. Je zit bij vloed maar een enkele keer met je kajak vast op het koraal, omdat je er niet altijd makkelijk om heen kunt en het soms bijna boven het water uit komt.

Verblijf je aan de westkant, dan kun je eventueel ook bij de lagune kajaks huren. Je kunt dan heerlijk door de lagune kajakken en/of eventueel naar één van de nabij gelegen eilandjes kajakken.

Fiets of scooter het eiland rond
De meeste accommodaties bieden fietsverhuur of scooterverhuur aan, de meest makkelijk manier om het eiland rond te gaan. Je kan ook een auto huren (verwacht geen hagelnieuwe, shiny auto’s), maar het eiland is zo klein, dat dat meestal geen zin heeft. Bezoek je Aitutaki echter met je gezin, dan kan een auto wel een uitkomst zijn.

Wij besloten om, als rasechte Nederlanders, natuurlijk voor de fiets te gaan. Ook geen high tech modellen, maar het fietst. Bovendien ben je op Aitutaki, haasten hoeft niet. Go with the flow. Zit je op je fietsje (let op: wel aan de linkerkant fietsen natuurlijk!), dan zwaait 99% van de bevolking naar je, krijg je een brede grijns of zeggen ze Kia Orana of Hello tegen je. Het leven is hier echt super gemoedelijk en al gauw zwaai je net zo blij terug naar iedereen die je tegen komt.
En sta je even naast je fietsje om je heen te kijken, dan wordt er ook al gauw gestopt en gevraagd of er problemen zijn en of je hulp nodig hebt.

Wil je iets minder actief zijn, dan kun je een scooter huren. Let wel op, want je dient daarvoor eigenlijk nog een rijbewijs te halen. Dit kost $ 2,50 p.p. (contant meenemen!) en je rijbewijs dien je te halen bij het politiebureau, wat zich achter het postkantoor bevindt in Arutanga. Het kan zijn dat je wat vragen moet beantwoorden en een stukje moet scooteren voordat je je rijbewijs krijgt.
Oh ja, hoe kom je bij het politiebureau in Aitutaki? Nou gewoon, op de scooter die je gehuurd hebt en waarvoor je nu een rijbewijs gaat halen.

Het eiland is klein, verdwalen is eigenlijk niet mogelijk en het verkeer is gemoedelijk. Er rijdt een handjevol auto’s rond, maar de meeste inwoners verplaatsen zich met een scooter en de topsnelheid? Nou, als je de 50 km/u haalt, dan ben je al één van de snellere verkeersdeelnemers.

Bezoek een kerkdienst
Aitutaki is erg gelovig en zondag is eigenlijk een rustdag. De meeste winkels zitten dicht (de winkels die wel open zijn mogen geen alcohol verkopen op zondag), de meeste lagoon cruises gaan niet op zondag en aankomen op zondag wordt eigenlijk niet gewaardeerd. Je ziet op het eiland ook regelmatig borden met: “no Sunday flights” en soms staan er op zondag mensen te protesteren bij het vliegveld.

Er staan op het eiland verschillende kerken en als je daarin geïnteresseerd bent, kun je zonder problemen een kerkdienst bijwonen. Denk er wel aan dat je gepast gekleed gaat.

Bezoek een Island Night (en meer over eten en drinken)
Onderstaande accommodaties bieden een Island Night aan. Een avond met live muziek, dans en shows en vaak een buffet diner.
Dinsdag: Aitutaki Village $ 65 p.p.
Woensdag: Pacific Resort Aitutaki $ 95 p.p.
Donderdag: Tamanu Beach Resort $ 65 p.p.
Helaas hebben wij de verschillende Island Night opties gemist, omdat we de betreffende dagen niet op het eiland verbleven, maar ik heb van anderen gehoord dat een Island Night zeker een aanrader is.

Heb je geen zin om van Island Night naar Island Night te gaan, dan onderstaand nog wat tips qua eten.

Een aanrader voor de lunch is Koru Café, nabij het mooie Ootu Beach wat zich weer aan de lagune bevindt. Een klein, gemoedelijk café, maar wel met erg lekker en vers eten. De chicken en salad sandwich met aioli is een aanrader! Overigens kun je hier ook eten afhalen, maar laat dit van tevoren wel weten.

Heb je geen zin om uit eten te gaan en heb je ook geen zin om te koken, dan is Mango’s Take Away aan de westkant een aanrader. Ze hebben er pizza’s, pasta, burgers en Aziatische gerechten. Soms is het er druk, dan moet je even wachten, of bestel alvast van tevoren.

We zijn nog een keer uit eten geweest bij Tamanu Beach Resort aan de westkant, op een kwartiertje lopen van onze accommodatie. Het menu is niet heel uitgebreid, maar het eten is heerlijk en behoorlijk betaalbaar en de bediening is erg vriendelijk. Je kunt hier overigens ook overnachten, maar deze accommodatie lag iets boven het budget…

Kraanwater is op Aitutaki over het algemeen niet te drinken, tenzij dit gefilterd is, maar dat wordt dan aangegeven. Je kunt het eventueel koken en laten af koelen, of je haalt flessen water in één van de supermarktjes.
Ook vonden we tijdens ons fietstochtje in Arutanga een watertappunt met drinkwater, echter uit de drie kranen kwam geen druppel.

Er zijn verschillende supermarktjes op het eiland, welke voor hun bevoorrading afhankelijk zijn van de boot die eens in de zoveel weken komt. Je wordt dan ook wel even wakker geschud als je in een supermarkt staat, want de meesten zijn niet heel erg goed bevoorraad en zijn totaal niet te vergelijken met de supermarkten zoals wij ze kennen. Verse groenten, fruit, vlees, vis en zuivel zijn schaars. Ben je echter op zoek naar vis in blik, bonen in blik of kattenvoer, dan zit je gebakken 😉
Alle supermarkten zijn op zondag gesloten, behalve Neibaa’s aan de oostkant. Dit is tevens de supermarkt die over het algemeen het best bevoorraad is. Toen wij daar onze inkopen deden, kwam er net een local wat vers groente en fruit afleveren.

De prijzen zijn met regelmaat belachelijk hoog. Wij hadden daarom al veel boodschappen meegenomen vanuit Nieuw Zeeland. Blijf je echter een paar dagen in Rarotonga, dan kun je van daar je boodschappen meenemen en kun je ook verse dingen meenemen. De prijzen op Rarotonga zijn over het algemeen iets vriendelijker dan Aitutaki.
Een prijsvoorbeeldje: De zak pasta die wij meegenomen hadden kostte in Nieuw Zeeland $ 0,99. In Aitutaki betaalde je voor diezelfde zak $ 2,50 en een appel was $ 1.50 per stuk.

Verse groenten, fruit en vis en soms ook kant en klare maaltijden kun je kopen op de markt bij de haven. De markt opent om 6.00 uur en wil je nog keuze hebben, wees er dan ruim voor 9.00 uur. De markt gaat om 14.00 dicht op werkdagen en op zaterdag om 12.00 uur.

Tauono’s Market wordt gerund door een Oostenrijkse dame genaamd Sonja. Ze is al wat ouder en is derhalve niet elke dag meer geopend. Een bord langs de weg geeft aan of ze open is of niet. Hier kun je ook groenten en fruit kopen. Ze maakt ook een overheerlijke breadfruit lasagne.

Voor zowel de markt als Tauono’s geldt dat het aanbod van fruit en groente afhankelijk is van het seizoen.

En dan nog even dit
Criminaliteit op Aitutaki is laag. Natuurlijk moet je gelegenheidsdieven niet de kans geven, maar woningen en auto’s worden veelal niet op slot gedaan. Onze huurfietsen hadden niet eens een slot. Dat was in het begin wel even schrikken. Oké, maar wat dan als ze gejat worden? Dat gebeurt dus niet. Je zet je fiets neer en een uur later staat deze nog op dezelfde plaats.
Er schijnen op Aitutaki drie politie agenten werkzaam te zijn. Over het algemeen hebben ze niet zoveel te doen.

Er zijn ontzettend veel muggen op het eiland. Smeer je goed in, draag beschermende kleding en hou ramen en deuren zoveel mogelijk gesloten, tenzij je horrengaas hebt en neem de bulten en de jeuk voor lief. Het gaat wel weer over als je een dag of drie thuis bent 😉

Wees niet verbaasd als je rond toert over het eiland en je ziet grafstenen in de tuinen staan. Dit is vrij normaal op Aitutaki, aangezien ze daar niet zoiets kennen als begraafplaatsen, ondanks dat er bij de kerken wel mensen begraven worden. Vaak worden de overleden familieleden begraven bij de woning. Zijn er geen nabestaanden meer, dan wordt het graf geruimd.

Ook al schijnt de zon niet, smeer je dan nog steeds goed in, want de kans dat je verbrandt is groot. Schijnt de zon wel, smeer je dan nog veel beter in. Wij bleekscheten zijn wel wat zon gewend, maar de zon in Aitutaki werkt beduidend beter dan de zon in Nederland. Zelfs met goed smeren is de kans groot dat je nog verbrandt.

Wifi is op het eiland wel te krijgen, maar het is erg duur en niet snel en niet altijd even stabiel omdat het via een satelliet verbinding gaat, zo heb ik me laten vertellen.
Ze zijn bezig met kabel internet beschikbaar, waardoor het netwerk veel betrouwbaarder en sneller gaat worden. Of dit op dit moment al operatief is, is mij niet bekend en of de wifi bij de verschillende accommodaties dan ook gratis wordt? Dat durf ik niet te zeggen. Maar zeg nu zelf, hoe erg is het nu om een paar dagen geen wifi te hebben en gewoon te genieten van het mooie Aitutaki? Die Insta-waardige plaatjes kunnen later ook wel gepost worden.